Eroticism has this in common with an addictive drug: that there is a coercive element to its pleasure with which part of us is in complicity, and part not. Thus ever since time began men have been trying to enjoy eroticism without being destroyed by it. Societies, religions can be defined in the way they deal with this conundrum. Polygamy, monogamy with repression, monogamy with affairs, monogamy with prostitutes, serial monogamy. Not to mention individual solutions of great ingenuity, or desperation: Victor Hugo with the door knocked through the wall of his office, to let in a girl each afternoon. Auden's flair for finding call-boys in every town. Picasso who simply refused when wife and mistress demanded he choose between them. Then there is always the hair-shirt of course. But perhaps the thing to remember when you wake up with a life full of fresh paint and tortuous complications is that eroticism wasn't invented for you, nor merely for the survival of the species perhaps, but for a divinity's entertainment. Nothing generates so many opportunities for titillation and schadenfreude as eroticism. Which is why it lies at the centre of so much narrative. How the gods thronged the balconies of heaven to see the consequences of Helen's betrayal! And your friends are watching too. Your antics have put the shine on many a late-night conversation.
On the borders between mythology and history, that wily survivor Odysseus was the first who learnt to trick the gods. And perhaps his smartest trick of all was that of lashing himself to the mast before the Sirens came in earshot. There are those of course who are happy to stand at the railings, even scan the horizon. Otherwise, choose your mast, find the ropes that suit you: sport, workaholism, celibacy with prayerbook and bell... But the kindest and toughest ropes of all are probably to be found in some suburban semi-detached with rowdy children and a woman who never allows the dust to settle for too long.
| Έρως, μία πραγματεία του Τιμ Παρκς
Να τι έχουν κοινό ο ερωτισμός και μία εθιστική ουσία: ένα στοιχείο καταναγκασμού στην ευχαρίστηση που προσφέρουν με το οποίο ένα μέρος μας συνεργεί και ένα άλλο όχι. Έτσι, από παλαιοτάτων χρόνων οι άντρες προσπαθούν να απολαύσουν τον ερωτισμό χωρίς να τους καταστρέψει. Κοινωνίες και θρησκείες καθορίζονται από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν αυτό τον γρίφο. Πολυγαμία, μονογαμία με καταπίεση, μονογαμία μετά σχέσεων, μονογαμία μαζί με πόρνες, μονογαμία κατά συρροή. Να μην παραλείψουμε ακόμα να αναφέρουμε ατομικές λύσεις μεγάλης επινοητικότητας ή απελπισίας: ο Βίκτωρ Ουγκώ και η πόρτα που είχε ανοίξει στον τοίχο του γραφείου του για να μπάζει κάθε απόγευμα ένα κορίτσι. Η ικανότητα του Όντεν να βρίσκει εκπορνευόμενα αγόρια σε κάθε πόλη. Ο Πικάσο που αρνιόταν κατηγορηματικά να διαλέξει ανάμεσα στη σύζυγο και την ερωμένη, όταν αυτές τον πίεζαν. Και, φυσικά, υπάρχει πάντα και το κιλίκιον. Αυτό όμως που ίσως δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς, όταν ξαφνικά η ζωή του γεμίζει φρέσκια μπογιά και βασανιστικές επιπλοκές, είναι ότι ο ερωτισμός δεν εφευρέθηκε για χάρη μας, ίσως ούτε καν χάριν της επιβίωσης του είδους, αλλά για την διασκέδαση των θεών. Τίποτα δεν παράγει τόσες ευκαιρίες για διέγερση και χαιρεκακία σαν τον ερωτισμό. Και γι’ αυτόν τον λόγο βρίσκεται στο επίκεντρο τόσων αφηγήσεων. Πώς πλημμύριζαν οι θεοί τα μπαλκόνια του ουρανού για να δουν τις συνέπειες από την προδοσία της Ελένης! Και οι δικοί σας φίλοι παρακολουθούν κι αυτοί. Τα καμώματά σας έχουν αποτελέσει θέμα πολλών νυχτερινών συζητήσεων.
Στα όρια μεταξύ μυθολογίας και Ιστορίας, εκείνος ο πανούργος που γλίτωσε από τόσα, ο Οδυσσέας, ήταν ο πρώτος που έμαθε να εξαπατά τους θεούς. Και ίσως το πιο πονηρό από όλα του τα κόλπα ήταν να δεθεί στο κατάρτι πριν μπουν οι Σειρήνες στο ακουστικό του πεδίο. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ευχαριστούνται να στέκονται στα κάγκελα, ακόμα και να αγναντεύουν τον ορίζοντα. Σε άλλη περίπτωση, διαλέξετε το κατάρτι σας, βρείτε τα σκοινιά που σας ταιριάζουν: αθλητισμός, εργασιομανία, αγαμία συνοδευόμενη από προσευχητάρι και καμπάνα… Μα τα πιο ευγενικά και ανθεκτικά από όλα τα σκοινιά βρίσκονται σε κάτι σπίτια στα προάστια με τα παιδιά να τσακώνονται και μία γυναίκα που ταράζει κάθε τόσο τα νερά.
|