A new ProZ.com translation contests interface is currently in development, and a preview contest is underway. Click here to visit the new interface »

Previous ProZ.com translation contests

Spanish » Dutch - 2 finalists


Marías, Javier. "La recuperación semanal de la infancia". Vida del fantasma. 1995. Ediciones El País/Aguilar. 376 words
El fútbol soporta una maldición que a la vez es la salvación de jugadores, entre­nadores y forofos compungidos por una derrota. Se trata de una actividad en la que no basta con ganar, sino que hay que ganar siempre, en cada temporada, en cada torneo, en cada partido. Un escritor, un arquitecto, un músico pueden sestear un poco tras ha­ber hecho una gran novela, un maravilloso edificio, un disco inolvidable. Pueden no hacer nada durante un tiempo o hacer algo menor. Entre los primeros, que son los que más conozco, los hay que han pasado a ser buenos por decreto y hasta el fin de sus días gracias a una sola obra estimable escrita cincuenta años atrás. En el fútbol, por el con­trario, no caben el descanso ni el divertimento, de poco sirve tener un extraordinario palmarés histórico o haber conquistado un título el año anterior. No se considera nun­ca que ya se ha cumplido, sino que se exige (y los propios jugadores se lo exigen a sí mismos) ganar el siguiente encuentro tam­bién, como si se empezara desde cero siem­pre, analogía del resultado inicial de todo partido. A diferencia de otras actividades de la vida, en el deporte (pero sobre todo en el fútbol) no se acumula ni atesora nada, pese a las salas de trofeos y a las estadísticas cada vez más apreciadas. Haber sido ayer el mejor no cuenta ya hoy, no digamos mañana. La ale­gría pasada no puede hacer nada contra la angustia presente, aquí no existe la  compen­sación del recuerdo, ni la satisfacción por lo ya alcanzado, ni por supuesto el agradecimiento del público por el contento procu­rado hace dos semanas. Tampoco, por tan­to, existen durante mucho tiempo la pena ni la indignación, que  de un día para otro pue­den verse sustituidas por la euforia y la santi­ficación. Quizá por eso el fútbol sea un de­porte que incita a la violencia, como decía Cabrera: pero no por las patadas, sino por la angustia. A cambio hay que reconocer que tiene algo inapreciable y que no suele darse en  los demás órdenes de la vida: incita al ol­vido, lo que  equivale a decir  que  a lo que no incita nunca es al rencor, algo que se aprende sólo en la edad adulta."







Entry #1 - Points:
Riens Middelhof
Riens Middelhof
Netherlands
Voetbal lijdt onder een vloek die tegelijkertijd de redding is van spelers, trainers en supporters, terneergeslagen door een nederlaag. Het is een activiteit waarbij winnen alleen niet genoeg is, er moet altijd gewonnen worden, in elk seizoen, elk toernooi, elke wedstrijd. Een schrijver, een architect, een musicus kan na een grootste roman, een schitterend gebouw of een onvergetelijke opname een beetje rustiger aan doen. Ze kunnen een tijdje helemaal niets doen of iets kleins aanpakken. Onder de eersten, waarvan ik er het meeste ken, zijn diegenen die ongezien goed zijn geworden en tot het eind der tijden goed zullen blijven, dank zij een enkel gedenkwaardig werk, vijftig jaar geleden geschreven. In tegenstelling hiermee is er bij voetbal geen plaats voor uitrusten of plezier, buitengewone palmares zijn van even weinig nut als het winnen van een kampioenschap in het vorige seizoen. Er wordt nooit overwogen dat de plicht al gedaan is, wat geëist wordt (en de spelers eisen het aan zichzelf) is het winnen van de volgende ontmoeting, alsof er altijd vanaf nul begonnen moet worden, in analogie met de beginstand van elke wedstrijd. In tegenstelling tot andere activiteiten in het leven bouwt men in sport (maar vooral bij het voetbal) niets op en wordt er niets gekoesterd, ondanks bekerkasten en de steeds belangrijker statistieken. Gisteren de beste zijn telt vandaag niet en morgen al helemaal niet. Verleden blijheid kan niets betekenen tegen de spanning van vandaag, hier bestaat geen verrekening met de herinnering, geen tevredenheid over het bereikte en natuurlijk al helemaal geen dank van het publiek voor de blijheid die twee weken ver te zoeken was. Voor verdriet en woede is echter ook niet veel tijd. Deze kunnen van de ene op de andere dag omslaan in euforie en heiligverklaring. Voetbal is misschien om deze reden een sport die aanspoort tot geweld, zoals Cabrera al zei; niet wegens het schoppen maar door de spanning. Er moet echter erkend worden dat het iets onbetaalbaars heeft, iets wat bij andere levensvormen niet vaak voorkomt; het spoort aan tot vergeten, wat ook betekend dat het nooit aanspoort tot wraak, iets wat men pas op latere leeftijd leert waarderen.



Entry #2 - Points:
Muses Inc
Muses Inc
Netherlands
Voetbal heeft te lijden onder een vloek die tegelijkertijd een zegen is voor spelers, trainers en fans die door een nederlaag teleurgesteld zijn geraakt. Het gaat hier om een bezigheid waarbij winnen niet genoeg is, want men moet altijd winnen, ieder seizoen, ieder toernooi, en iedere wedstrijd. Een schrijver, een architect of een musicus kan een poosje achterover leunen nadat er een succesvol boek, een schitterend gebouw, een onvergetelijke opname is neergezet. Ze kunnen dan een poosje niets, of een kleiner klusje doen. Onder de eersten, die die ik het beste ken, heb je er die hun tijd tot het einde van hun leven goed hebben kunnen doorbrengen bij de gratie van het succes van één enkel hooggewaardeerd werk dat ze vijftig jaar daarvoor hadden geschreven. In het voetbal daarentegen, is er geen ruimte voor uitrusten noch ontspanning, het doet er weinig toe of je een buitengewone staat van verdienste hebt of het jaar daarvoor de titel hebt veroverd. Er wordt nooit gekeken naar wat er al gepresteerd is, maar wel geëist (en de spelers eisen dat ook van zichzelf) om het volgende treffen opnieuw te winnen, alsof men altijd weer vanaf nul moet beginnen, analoog aan de score bij het begin van iedere wedstrijd. In tegenstelling tot andere bezigheden in het leven wordt er binnen de sport (en vooral binnen het voetbal) niets opgebouwd of opgespaard, ondanks de ruimtes vol trofeeën en de steeds hoger geprezen statistieken. Gisteren de beste zijn geweest telt vandaag al niet meer, laat staan morgen. De voorbije vreugde kan niets beginnen tegen de spanning van nu, hier bestaat geen compensatie vanuit de herinnering, noch de de bevrediging door wat al bereikt werd, en evenmin de dankbaarheid van het publiek voor de overwinning die twee weken daarvoor behaald is. Maar als gevolg daarvan bestaat er ook geen treurnis of verontwaardiging gedurende langere tijd, want die kan van de ene op de andere dag omslaan naar euforie en verheerlijking. Misschien dat voetbal wel om deze reden aanleiding geeft tot geweld, zoals Cabrera zei: "niet door de meppartijen, maar door het gevoel van beklemming. Daarentegen moet men bedenken dat er iets is dat niet te waarderen valt en dat zich normaal niet laat zien binnen andere ordeningen van het leven: het spoort aan te vergeten, wat hetzelfde is als zeggen dat iets wat niet aanspoort nooit tot rancune leidt, iets dat men alleen maar leert op volwassen leeftijd."



« return to the contest overview



Translation contests
A fun way to take a break from your normal routine and test - and hone - your skills with colleagues.